Takoda Kyona

Even voorstellen…

Wij zijn Marjo en Wim en samen met onze boppers Arak, Kyona en Onida wonen wij in het Brabantse Valkenswaard. Onze kids Mitchell, Jamie en Fallon hebben ondertussen hun eigen stekje gevonden en komen regelmatig even knuffelen met de OESjes.

 

Hoe het begon

Zoals zo velen, wilde ik als kind al een hond. Dat heeft nog wel even geduurd voordat die wens in vervulling ging. Mijn moeder was niet zo van de honden en het werk dat het met zich mee bracht. Toch kwam er toen  ik een jaar of 14 was, eindelijk een pupje in huis. Een zwarte bouvier, Carlo. Dolgelukkig was ik en ik bracht vele uren met hem door wandelend langs de Dommel. Helaas bestonden er in die jaren nog geen hondenscholen zoals nu en ik, als meisje van een jaar of 14, had geen overwicht op  deze sterke hond. Op een dag toen ik hem bij me probeerde te houden op het moment dat hij een hond zag, beet hij mij in m’n been.  Dit bleek voor mijn ouders de bekende druppel te zijn en is hij naar een boerderij gegaan, waar hij het erf kon bewaken. Tranen met tuiten, dat begrijp je wel.

Hierna was het hondenverhaal even afgelopen. Totdat ik een foto van een bobtail zag, wauw, zo’n hond wil ik later ook! Dat later kwam toch nog onverwacht. Mijn vader zag een advertentie in de krant van een nestje bobtails, in Eindhoven. ‘Waarom ga je niet kijken’ vroeg hij. Tja, je weet wat er gebeurt als je naar puppies gaat kijken en zeker bobtail puppies! We waren helemaal verkocht! Dus kwam er in maart van 1982 een bobtailpupje, Ivor, in huis! Wat waren we blij met hem. In dat zelfde jaar zijn we samen gaan wonen, Wim, Ivor en ik. En in januari 1983 kwam Jorn bij ons wonen, als maatje voor Ivor.

Inmiddels waren we er achter gekomen dat het met de heupen van Ivor niet goed zat. Hij had HD en was al vroeg aan de medicijnen. Dat is jarenlang goed gegaan, tot juni 1987. Tot die tijd was hij toch een vrolijke hond geweest maar nu had hij echt pijn. Het moeilijke besluit moest worden genomen. We hebben Ivor in juli laten inslapen.
Jorn bleef gelukkig vrolijk en kon ook zonder z’n vaste vriendje verder. Mitchell en Jamie zijn nog een paar jaar met hem opgegroeid. Totdat hij op 11 jarige leeftijd een maagkanteling kreeg en wij hem onverwacht moesten missen.

Een paar maanden later is Fallon geboren en op dat moment wilden we nog niet aan een volgende pup beginnen. Dat vond ik niet fair ten opzichte van de pup, die zou ik op dat moment nooit de aandacht kunnen geven die hij verdient.
Maar ja, het bloed kruipt waar het niet gaan kan en op een gegeven moment wilden we toch weer een hond in huis. Maar welke? Het hele hondenboek doorgebladerd, alles tegen elkaar afgewogen en je raadt het al, het werd toch weer een bobtail! Het werd Wilson.

Wilson was niet de gemakkelijkste bobtail en op 4 jarige leeftijd kreeg hij de eerste epileptische aanval. Na jarenlang met medicijnen de aanvallen redelijk in bedwang gehouden te hebben ging het na de zomer in 2007 achteruit en kwamen de aanvallen steeds vaker. Net voor de Kerst ontdekte ik een opgezette klier bij zijn keel. Bij de dierenarts kreeg ik de diagnose lymfeklierkanker, 99% zeker. Prednison meegekregen om de feestdagen door te komen. Dat ging boven verwachting  goed en Wilson heeft ons nog tot net voor Pasen gezelschap gehouden.
In die periode wisten wij al dat we niet zonder bobtail konden en we zijn opnieuw op zoek gegaan. Dat resulteerde in de komst van Arak. Arak is geboren net na Pasen. We hadden gehoopt dat Wilson en Arak nog even samen konden zijn, maar dat heeft niet zo mogen zijn.

Arak is een supervriendelijke vrolijke en lieve reu en naarmate de tijd verstreek wilden we voor hem ook een kameraadje erbij. En omdat bij ons de wens begon te op te komen ook eens een nestje te krijgen, zijn we op zoek gegaan naar een teefje. Dat is Kyona geworden, een vrolijk, vriendelijk en blij hondje. Ze kunnen samen heerlijk rennen in het bos, dat is elke ochtend weer genieten.
En om de wens voor een nestje meer vorm te geven, hebben we een kennelnaam aangevraagd, Takoda Kyona, wat zoveel betekent als ‘ieders vriend van klein geluk’.

Ons eerste nestje is geboren op 11 juni 2012. Van dit nestje is Onida bij ons gebleven.

Ons tweede nestje is geboren op 28 januari 2015.

We verwachten nu een nestje half februari 2019. Dit nestje is 17 februari geboren. Alle pups hebben hun nieuwe familie gevonden.